Jeden z tomów wydanych w wartościowym cyklu pt. ''Atlas Twierdzy Kraków'' poświęcony został polowej pozycji wysuniętej Dziekanowice - Bosutów.

Była ona jednym z elementów polowych umocnień wykonanych wokół Twierdzy Kraków w 1914 r.

Doświadczenia z obrony Portu Artura z wojny rosyjsko - japońskiej potwierdziły bowiem duże znaczenie polowych fortyfikacji jako elementów przejmujących na siebie duży ciężar walki.

W obliczu nadchodzącej wojny niemal wszystkie europejskie twierdze otrzymały uzupełnienie w postaci systemu polowych umocnień złożonych z zasieków, okopów, szańców, stanowisk dla artylerii i piechoty.

Umocnieniami takimi wypełniano tzw. międzypola, szczególnie zaś w miejscach najbardziej narażonych na ataki.

Dodatkowo, aby zatrzymać nieprzyjaciela jak najwcześniej, nie pozwolić mu zająć dogodnej pozycji do ataku czy ostrzału, budowano także fortyfikacje przedpolowe (tzw. pozycje przesłaniania).

Wszystkie te tymczasowe umocnienia miały bronić podejść do fortów, niwelować martwe pola ostrzału oraz wspierać ogniem bocznym sąsiadujące placówki.

Pozycja Dziekanowice - Bosutów umieszczona została w odległości 9 - 10 km w linii prostej od Rynku Głównego, a jednocześnie około 2 km od granicy austriacko - rosyjskiej.

Objęła wzgórza stanowiące dział wód między potokiem Sudół a Dłubnią.

Zlokalizowana na przedpolach fortów Batowice, Mistrzejowice i Sudół, około 2 km od pierścienia fortów, miała za zadanie opóżnienie ataku na główną linię umocnień fortowych, uniemożliwienie bezpośredniego podejścia lub obejścia fortów, a także panowanie nad martwym polem tworzonym przez grzbiet wzgórza.

Grupa składała się z dwóch ośrodków oporu połączonych wspólną drogą dojazdową oraz linią obrony.

Zespół rozciągał się na powierzchni o długości ok. 3 km i głębokości ok. 800 m.

Całość otaczał kordon z drutu kolczastego, który od przedpola ulegał zdwojeniu, przechodząc od strony północno - wschodniej w pas kolczastych przeszkód.

Można przypuszczać, że dowództwo Twierdzy dopuszczało nawet możliwość krótkoterminowej walki pozycji w pełnym okrążeniu.

Do umocnień prowadziły dwie drogi kołowe - jedna od strony południowej, druga od wschodniej, oraz linia polowej kolejki wąskotorowej.

Zadaniem kolejki było dowożenie amunicji do trzech baterii haubic (kal. 150 mm) oraz baterii dział M.80 (kal. 120 mm).

Nie są znane szczegóły udziału pozycji Dziekanowice - Bosutów w bitwie o Kraków w końcu 1914 r.

Wiadomo zaś, że krótko po zakończeniu wojny fortyfikacje zostały zlikwidowane, jako że znajdowały się na gruntach ornych.

Tekst: (PS)
Jadwiga Środulska - Wielgus, ''Polowa pozycja wysunięta Dziekanowice - Bosutów, Atlas Twierdzy Kraków'', Seria I, T. 7
Kraków
Źródło: "Dziennik Polski" 5 listopada 2005 r.